Een reactie n.a.v. dit krantenbericht:Guus mocht één van deze drie bijeenkomsten meemaken (in Akersloot) en kan daardoor nog wel wat kanttekeningen plaatsen bij de conclusies van de wethouder Falgun Binnendijk. Oók nadat hij het verslag dat de gemeente Castricum heeft rondgestuurd van de drie bijeenkomsten had gelezen.
- De wethouder concludeert in De Castricummer “Onze inwoners zijn massaal tegen”. Uit de verslagen van de gemeente blijkt dat de aanwezigen veel genuanceerder waren: in totaal plakten zij 133 rode stickers tegen windmolens en in totaal 57 groene stickers vóór, oftewel 70% tégen en 30% vóór.
- Er werden drie scenario’s op tafel gelegd, met de toelichting dat ze bewust overdreven waren ‘om de discussie te stimuleren’. In het ‘Scenario Energielandschap 2.0’ (met veel windmolens in de duinen, wie bedenkt dat???) werden 78 stickers tégen en 15 stickers vóór geplakt, dus. Maar in het scenario ‘Lokale Kracht’ was dit verschil geslonken tot 55 stickers tégen en 40 stickers vóór. Er is dan met name wél draagvlak voor windmolens langs snelwegen en bij bedrijfsterreinen, en -toegegeven- zeker weerstand tegen molens bij bebouwd gebied.
- Curieus maar de aanwezigen mochten alleen kiezen uit de variant van 3 MW Windmolens van 120 meter hoogte. Hele groters dus, maar er zijn ook kleinere en veel kleinere molens, alleen daar kon je dus niet voor kiezen…
Kennelijk doet deze wethouder aan wensdenken, 70% is wel een duidelijke meerderheid, maar 30% is geen onbeduidende minderheid. Geen sprake dus van “massale weerstand”. Dat komt waarschijnlijk omdat intussen best veel mensen begrijpen dat het nu de hoogste tijd is om onze energievoorziening te verduurzamen en daarvoor zijn alle mogelijke bronnen, dus ook windenergie, hard nodig. Wie mensen alleen maar laat kiezen met groene en rode stickertjes voor of tegen één type windmolen lijkt zowel de uitdaging van verduurzaming als het bewustzijn van de inwoners van Castricum te onderschatten.
Guus Wattel
